اتفاقی نیست، قرار هم نبوده اتفاقی باشد. آمدن تو را می‌گویم. چرا صد سال
قبل نه، چرا صدسال بعد نه، چرا در دوران غارنشینی نه! اینکه اکنون در سال
1397 یا 2018 یا 1439 هستیم باید دلیلی به وسعت ابدیت داشته باشد، دامنه‌ای
به عظمت فلسفه خلقت. ما هستیم چون باید از دو راهه لب جوی نشستن و شتابان
رفتن ز غبار این بیابان یکی را برگزینیم. نمی توان در آخرالزمان زیست و
در تحقق آن نقشی برای خود متصور نبود. هر کسی که در روز الست جام "قالوا
بلی" سر کشید در ظهور صاحب نقش است.
به شبستان انتظار، محفل ادبی شعر مهدویت خوش آمدید.
این طرح با هدف گسترش فرهنگ مهدویت و تبیین انتظار سازنده برگزار می شود...
زبان هنر به ویژه شعر آیینی، زبان انتقال فرهنگ و معنویت است و اندیشه های متعالی و حیاتبخش مهدوی با زبان شعر فراگیرتر خواهد شد. و ادبیات مهدوی همه عناصر احساسی و فکری لازم را برای ارتقا و گسترش داراست
و شعر، این کلام لطیف، شاید هزاران نقش در ارتقا و گسترش فرهنگ انتظار و مهدویت داشته باشند و یکی از آن هزار، رساندن سلام فکر و اندیشه ما به شکوفه، به باران است...
